“|hEYbO!bZays:|”

BOOKS: ต้นไม้ใต้โลก, ทรงกลด บางยี่ขัน

BOOKS
: ต้นไม้ใต้โลก, ทรงกลด บางยี่ขัน
เปลี่ยนโลกได้ง่ายกว่าเปลี่ยนชุดนอน!

ปล.ขออภัยหนึ่งอย่างนะครับ คือเรื่องเพลง ความเชื่อ ของบอดี้แสลม
เพราะไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ผมไม่สามารถเอามันลงได้เลยครับ ขออภัยจริง ๆ
ไว้ถ้าหาทางได้ จะเอามาลงเพิ่มเติมอีกทีนะครับ

———-

หนังสือบนโลกนี้มีสองประเภทครับ

ประเภทแรกคือ อ่านรู้เรื่อง อ่านยังไงก็เข้าใจ
ราวกับว่าคนเขียนมานั่งเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังตาต่อตา ฟันต่อฟัน เธอกับฉัน เราเข้าใจ
ประเภทนี้มักจะมาในหมวดหมู่ของ Best Seller
ไม่ก็พวกที่มีโลโก้สีเงิน ๆ เป็นรูปหัวปากกาหมึกซึมประมาณ 10 หัว
แบหราอยู่หน้าปก เราเรียกพวกนี้ว่าพวกซีไรท์
นอกจากสองพวกข้างต้นนี้แล้ว ก็ยังมีอีกหลายพวก
ทั้งพวกเรื่องสั้น วรรณกรรม (มันเหมือนกันนี่หว่า?)
กวีนิพนธ์ วิทยานิพนธ์ และอีกมากมายหลายนิพนธ์ละลานตา

ประเภทที่สองคือ อ่านไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ
มึงเล่าเรื่องอะไรของมึงเนี่ย
ไม่ก็พวกปรัชญามาก ๆ ทฤษฎีเหวอ ๆ เรื่อยไปจนถึงพวกที่มีแต่ตัวอักษร
…แล้วภาพมันหายไปไหนวะ?
(ความจริง วิทยานิพนธ์ น่าจะมาอยู่ในพวกนี้มากกว่า ไม่รู้จะอ่านยากไปไหน
มีแต่พวก รศ. ดร. ผช. กกต. สส. สว. เท่านั้นที่อ่านออก)
อ้อลืมพวกนี้ไปเสียสนิทผมขอพ่วง หนังสือธรรมมะ เข้าไปด้วย
ผมเป็นพุทธศาสนิกชนที่ขยาดการอ่านหนังสือธรรมมะอย่างยิ่งยวด
นอกจากสาระที่หาได้ยากแล้ว (เพราะมีแต่เรื่องที่อ่านแล้วพาลจะหลับ ไม่ทันได้จับสาระสักที)
อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมกับหนังสือธรรมมะเป็นดั่งเส้นขนานที่ไม่มีทางหรอกที่ผมจะได้พลิกมัน
ก็คือผมไม่ชอบเข้าวัดเข้าวา ฟังเทศน์ฟังธรรม แต่ดันชอบทำบุญซะงั้น
ในเมื่อไม่ชอบฟังเทศน์ฟังธรรม พระไหนแม่ชีไหนก็เถอะ
อุบาสกอย่างเราคงได้แค่ดูหน้าปกแล้วเดินผ่านไปอย่างสงบเสงี่ยม
สมเป็นชาวพุทธที่ดีแต่ทำบุญไปวัน ๆ

เป็นแทบทุกครั้ง
ที่ต้องขอร่ำไรนอกเรื่องก่อนจะเข้าสู่ประเด็นที่อยากจะพูดถึงเสมอ
มันเป็นอะไรของมันวะ ชาตินี้ถ้ามันไม่ได้ระบายออกทางการพิมพ์
มันคงจุกอกตายคาคีย์บอร์ดแหง ๆ

ก็คงเพราะการร่ำไรอย่างไรเหตุผลของกระผมนี่แหละครับ
ที่ทำให้มีจดหมายเทียบเชิญมาช่วยทำสิ่งที่ผู้เชิญ
เรียกมันว่า “สัญญา” ที่ได้ข่าวว่ามี “พันธะ” รวมอยู่ด้วย
ให้เขียนถึงหนังสือของพี่ก้อง ทรงกลด บางยี่ขัน ที่ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเทเสียด้วย
หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า “ต้นไม้ใต้โลก” ครับ

———-

เดิมทีนั้นหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มเล็กขนาดเอห้า ที่แถมมากับนิตยสารอะเดย์
นิตยสารที่ได้ชื่อว่านอกจากเนื้อหาที่จะเท่ห์ เก๋ แนว แว้น ไปไหนแล้ว?
ของแถม ของนิตยสารเล่มนี้มักจะมีไอเดียดี ๆ ความคิดคม ๆ
มาให้เราเป็นการสมนาคุณเสมอ ๆ รวมทั้งหนังสือเล่มนี้ด้วย

หนังสือเล่มเล็กเล่มนี้ไม่มีอะไรมากครับ มีเนื้อหาประมาณสองสามย่อหน้าต่อเรื่อง
เล่าถึงคนที่นู่นที่นี่เค้าทำอะไรที่ทำให้โลกของเราสวยเก๋กิ๊บก๊าบขึ้นมาบ้าง
ตัวอย่างเช่น จู่ ๆ ชาวบ้านในชุมชนแห่งหนึ่งในประเทศนอร์เวย์
นึกครึ้มอกครึ้มใจหลังจากเอาโซฟามาปัดฝุ่นหน้าบ้าน
ออกไอเดียร่วมกันทำห้องนั่งเล่นบนถนน! พูดเป็นเล่นไป
เค้าทำถึงขั้นขออนุญาตกับทางการเพื่อขอทำห้องนั่งเล่นบนถนน
และทางการก็ใจดีอนุญาตเสียด้วย!!

หรือจะเป็นคนจำนวนหนึ่งที่เอาเวลาว่างมานั่งถักเสื้อไหมพรมให้เพนกวิน!
เพื่อช่วยเจ้านกน้อยพวกนี้จากคราบน้ำมันที่จะทำร้ายขนบาง ๆ น้อย ๆ
ของเหล่าเจ้านกเพนกวินวิลล่า

จากไอเดียเล็ก ๆ น่ารัก ในหนังสือเล่มบาง ๆ ที่น่ารักพอ ๆ กัน
มาสู่กระแสตื่นตัวเล็ก ๆ ถึงขั้นมีการพิมพ์เพิ่มเพื่อแจกจ่ายโรงเรียนต่าง ๆ
ให้นักเรียนวัยกระโปรงบานขาสั้นได้อ่านกันเป็นที่สนุกสนานบานตะไท
แล้วในที่สุด มันก็กลายมาเป็นหนังสือที่น่ารักน่าชังยิ่งกว่า
ในราคา 185 บาทที่มีชื่อว่า “ต้นไม้ใต้โลก”

เรื่องราวก็จะคล้าย ๆ กับในหนังสือเล่มเล็กที่ผมพูดถึงในตอนต้นนั่นแหละครับ
แต่เล่มนี้ดูมีคุณค่ามากขึ้นด้วยการจั่วหัว
“100 ความคิดค้น ๆ ของคนอยากเปลี่ยนโลก”
แค่อ่านปกก็อยากจะทะเยอทะยานทำอะไรช่วยโลกนี้กันสุดฤทธิ์
ต่อไปนี้คือรีวิวจริง ๆ ไม่ติงนังของหนังสือเล่มนี้ครับ

เริ่มต้นที่รูปเล่มกันก่อน หนังสือเล่มนี้พิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตา
ตั้งแต่หน้าหนึ่งยันหน้าสุดท้าย อ่านแล้วเพลิดเพลินตาเพลิดเพลินใจ
แต่…ช้าก่อน ลองเปิดไปทีละหน้า อย่างช้า ๆ…
คุณจะพบว่า เส้นสีเขียวที่คุณเห็นในทุก ๆ หน้า (จริง ๆ ไม่เชื่อเปิดดูได้)
นอกจากมันจะบิดปัดเกลียวหมุนซ้ายป้ายขวาเป็นรูปทรงต่าง ๆ
ตามเนื้อเรื่องในแต่ละหน้าแล้ว มันยังต่อเนื่องกันทั้งเล่มครับผม!!!

เอ่อ… สำหรับคนที่ช่างสังเกตหน่อย
ผมอนุญาตให้ตัดเครื่องหมายตกใจทิ้งไปได้เลยครับ

พลิกหน้าต่อไป มีคนว่าเอาไว้ หนังสือดี ต้องมีคนดัง ๆ เขียนคำนิยม
เล่มนี้ไม่ค่อยดังเท่าไหร่นะครับ เพราะคนที่เขียนคำนิยมให้ก็มีตั้งแต่
อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หนุ่มเมืองจันท์
เรื่อยไปจนถึง ทรงกลด บางยี่ขัน (อ้าว นี่มันคำนำนี่หว่า ขออภัย)
อืมมม หนังสือเล่มนี้ไม่ค่อยดังจริง ๆ (ฮา)

ลำดับถัดไป หนังสือดี ๆ เนื้อหาก็ต้องดีด้วย
(แหม… มีที่ไหนบ้างเนี่ย ที่หนังสือดี แต่เนื้อหาห่วยแตกมาก!)
เนื้อหาของต้นไม้ใต้โลกนั้น อ่านแล้วเพลิดเพลินเจริญใจดีแท้
เพราะ 100 เรื่องที่พี่ก้องคัดสรรมาให้ผู้อ่านได้อ่านนั้น
ล้วนเป็นโครตความคิดดี ๆ ของคนอย่างเปลี่ยนแปลงโลกจริง ๆ

มีที่ไหน… แก้ปัญหาพวกโปสเตอร์ที่แปะไม่ถูกที่ถูกทาง
ด้วยการเอาคำว่า Cancelled มาแปะทับซะเลย (โครตน่าทำในเมืองไทย)

มีที่ไหน… ให้นักวิจัยที่ทำวิจัยล้มเหลวส่งงายวิจัยชิ้นที่ล้มเหลวเข้ามา
เพื่อที่จะรวบรวมเอาไว้ให้นักวิจัยรุ่นใหม่ รู้ว่า
การวิจัยนั้น ๆ ทำไปแล้ว และล้มเหลวไปแล้วด้วย

มีที่ไหน… อีกมากมาย ที่เร้าใจให้คุณเข้าไปอ่านกันได้ในราคา 185 บาท
(น่านนน ขายของซะ)

จุดเด่นอีกจุดของหนังสือเล่มนี้ที่ผมชอบก็คือ
การเอา Quote หรือคำพูดเด่น ๆ เท่ห์ ๆ เก๋ ๆ แนว ๆ ของแต่ละบุคคลสำคัญ
ที่เกี่ยวของกับบทความนั้น ๆ มาแทรกใส่ซะเลย
อ่านแล้วก็สะอึกไปสองสามที เพราะข้อคิดดี ๆ มีอยู่ในนั้นเพียบ ตัวอย่างก็เช่น

“เราตัดสินคนตรงสิ่งที่เขาลงมือทำ ไม่ใช้สิ่งที่เขาอยากทำ” – – นิรนาม

“ เราไม่ได้ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเราเท่านั้น
เราต้องรับผิดชอบต่อการไม่ทำของเราด้วย” – – โมลิเยร์

“ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตก็คือ
การทำในสิ่งที่คนอื่นห้ามคุณทำ” – – วอลเตอร์ เบกฮอต

ฯลฯ

โดยรวมแล้วผมว่าหนังสือเล่มนี้ควรบรรจุในหนังสือ 100 เล่มที่คนไทยควรอ่าน
เพราะผมโครตจะเชื่อขนมกินได้เลยว่า คนไทยร้อยทั้งร้อยที่อ่านหนังสือเล่มนี้
ต้องอ่านเข้าใจ และอ่านมันจบด้วย เพราะเมื่อคุณได้อ่านเรื่องแรกแล้ว
คุณจะรู้สึกว่า เรื่องต่อ ๆ ไป รังแต่จะน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุด
คุณก็ต้องได้ไอเดียอย่างน้อยหนึ่งไอเดีย
เพื่อเอาไปเปลี่ยนแปลงโลกตามแบบของคุณบ้าง

———-

พี่ก้องเป็นคนน่ารักครับ ผมรู้จักพี่เค้าครั้งแรก (ทางหน้านิตยสาร)
ในฐานะของกลุ่ม หิน ถาม ทาง ตอนนั้นพี่ก้องยังดูเป็นหนุ่มสาวคนรุ่นใหม่ที่มีพลังมาก
อ่านกิจกรรมของกลุ่มนี้แล้วผมรู้สึกว่าอยากไปแม่งทุกทริป
จนในที่สุดผมก็ได้มีโอกาสติดตามพี่ก้องอีกครั้งในฐานะบรรณาธิการนิตยสารอะเดย์
ซึ่งเป็นประเพณีที่ถึงขั้นเขียนลงในหน้า Wake Up! (บทบรรณาธิการ)
ว่าบรรณาธิการอะเดย์จะเปลี่ยนทุก ๆ สองปี
ช่วงแรก ๆ ผมบอกตามตรงเลยครับ ว่าผมรอคอยบรรณาธิการคนใหม่ของอะเดย์มาก ๆ
เพราะอะเดย์ไม่ค่อยถูกใจผมเลยสักเดือน

จนมาช่วงที่กำลังจะครบสองปี ผมรู้สึกว่าพี่คนนี้เค้ามีดีอย่างคาดไม่ถึง
เหมือนนักมวยที่มัวแต่เอาศอกป้องตัวเองเอาไว้ แล้วปล่อยให้คู่ต่อสู้ฮุกไปก่อน
จนในยกสุดท้ายเค้าก็ขอลุยด้วยลีลาดุเด็ดเผ็ดมัน เล่นเอาโปรโมเตอร์ใจเต้นกันเป็นแถว ๆ
แล้วเค้าก็เป็นบรรณาธิการนิตยสารอะเดย์มาได้จวนจะครบสี่ปีแล้วครับ
พี่ชายคนนี้ยังคงมีพลังอยู่เต็มถัง กิจกรรมต่าง ๆ ที่อะเดย์จัดล้วนสร้างสรรค์สุดเท่ห์และเก๋ไก๋
นี่ยังไม่พูดถึงนิตยสารอะเดย์ที่ดังอยู่แล้วเป็นทุนเดิม
ทุกเดือนต้องมีการพูดถึงนิตยสารเล่มนี้อย่างน้อยหนึ่งสื่อ อะไรจะขนาดนั้น

พี่ชายที่ชอบใส่เสื้อยืดที่มักมีความหมายโดยนัยเสมอ ๆ กับกางเกงยีนส์ รองเท้าคอนเวิร์สคนนี้
เค้าผ่านอะไรมามากกว่าที่ผมคิดครับ เมื่อตอนผมไปเป็นจูเนียร์อาร์ตไดเรกเตอร์ที่อะเดย์
ผมมีโอกาสพูดคุยกับพี่คนนี้เป็นการส่วนตัวถึงสองครั้งสองครา
ส่วนใหญ่หัวข้อจะเป็นเรื่องความรับผิดชอบของตัวผมเอง ฟังสองครั้งก็ได้ข้อคิดดี ๆ สองครั้งครับ

ทุกครั้งที่มีการถกเถียงและพูดคุยกับพี่ชายคนนี้
ความสนุกของผมส่วนหนึ่งก็อยู่ที่การฟังพี่ก้องพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
แต่แฟงไปด้วยแง่คิดที่น่าสนใจตลอดเวลา

ความจริงผมควรจะเขียนถึงหนังสือ “ต้นไม้ใต้โลก” มากกว่านี้ตามที่สัญญาเอาไว้
แต่สำหรับผมแล้ว การได้ลองทำความรู้จักกับคนที่เขียนหนังสือ
ไม่ใช่แค่เล่มนี้ แต่หมายถึงเล่มอื่น ๆ ด้วยนั้น
นอกจากเราจะได้พบตัวตนที่น่าค้นหาของพวกเค้าเหล่านั้นแล้ว
เรายังได้พบกับมันสมองของพวกเค้าอีกด้วย

ซึ่งนี่แหละครับคือหนึ่งเหตุผลที่ทำให้หนังสืออยู่ในประเภท “อ่านรู้เรื่อง”
เพราะหากเราไม่รู้จัก และยอมเข้าสู่โลกของผู้เขียนละก็ อ่านไปก็คงปวดตับตายครับ

ประโยคสุดท้ายที่ผมอยากบอกกับคนที่คิดจะอ่าน “ต้นไม้ใต้โลก” เล่มนี้ คือ
“พี่ก้องเป็นคนที่ยิ้มแล้วเหมือนแป๊ะยิ้มดีครับ (ฮา)”

INFORMATION
+ ต้นไม้ใต้โลก โดย ทรงกลด บางยี่ขัน
+ 224 หน้า ราคา 185 บาท
+ หนังสือจัดอยู่ในหมวดทั่วไป
+ แต่อยู่ในชุด Practical ลำดับที่ 001 ของสำนักพิมพ์ a book
+ ผลงานอื่น ๆ ของพี่ก้อง ทรงกลดบางยี่ขัน – นั่งฝั่งตะวันตื่น ยืนฝั่งตะวันตก,
นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา, สองเงาในเกาหลี, Wake up! (รวมบทบรรณาธิการนิตยสารอะเดย์
เขียนรวมกับ วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ และวชิรา รุธิกนก) และล่าสุด หน่อไม้
เขียนร่วมกับ นิ้วกลม และ ทรงศีล ทิวสมบุญ